SSD امروزه در هر نوت بوک یا رایانه شخصی مدرن استفاده می‌شود. با نگاهی اجمالی به پارامترهای فنی مشخص می‌شود که ما با تعداد زیادی از انواع مختلف SSD روبرو هستیم که مزایا و معایب آن‌ها اغلب حتی برای کاربر نهایی مشخص نیست. درواقع، SSD ها در درجه اول با فرم فاکتور و پروتکل‌های مورداستفاده (NVMe، AHCI) متمایز می‌شوند.

چهار نوع رایج آن ها بر أساس نوع تراشه عبارت‌اند از SATA (فرمت 2.5 اینچی)، mSATA، M.2 و PCIe که در این مقاله بیشتر به معرفی آن‌ها می‌پردازیم. پارامترهای اضافی مانند سرعت انتقال داده یا زمان دسترسی به‌شدت به عوامل فرم مربوطه بستگی دارد و درنهایت قیمت SSD ها را تعیین می‌کند.

SATA SSDs

SATA (یا S-ATA) مخفف Serial Advanced Technology Attachment است و رایج‌ترین رابط مورداستفاده برای انتقال اطلاعات بین هارددیسک و دستگاه‌های ذخیره‌سازی است. اکثریت همه SSD های SATA دارای فرمت 2.5 اینچی (تقریباً 10 x 7 x 0.7 سانتی متر) هستند، زیرا در بیشتر موارد با اندازه هارددیسک‌های نوت بوک مطابقت دارد.

اهمیت هارد دیسک هاست دانلود برای بسیاری از وبسایت ها، بالا می باشد و بنا بر این بهتر است تا با انواع آن آشنا شوید.

این ویژگی ساتا به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به‌راحتی در برخی از درایوهای رایانه شخصی و بیشتر درایوهای نوت بوک ادغام شوند. اگر می‌خواهید درایو را در یک محفظه 3.5 اینچی در رایانه شخصی خود نصب کنید، قاب‌های مخصوص نصب در دسترس هستند، و کاملاً مقرون‌به‌صرفه هستند. از طرف دیگر، بازار حافظه‌های SSD SATA با سایزهای 1.8 و 3.5 اینچی را نیز ارائه می‌دهد.

mSATA SSDs

نسخه کوچک‌تر SATA SSD mSATA است که مخفف mini-SATA است. ازنظر عملکرد، هیچ‌چیز تفاوتی با مورد باکایی ندارند، زیرا درایوهای mSATA نیز حداکثر توان خروجی 6 گیگابایت بر ثانیه را ارائه می‌دهند. تنها تفاوت مربوطه در اندازه و حوزه‌های کاربردی مرتبط است: SSD های mSATA حدود هشت برابر کوچک‌تر از درایوهای معمولی 2.5 اینچی SATA هستند.

این ویژگی آن‌ها را برای دستگاه‌های تخت مانند نوت بوک و تبلت، که درایوهای معمولی 2.5 اینچی از کار می‌اندازند، عالی می‌کند. بااین‌حال، نقطه‌ضعف بزرگ این رابط این است که mSATA دیگر به‌سختی استفاده می‌شود، زیرا مدت‌هاست که استاندارد مدرن M.2 از آن سبقت‌گرفته است.

M.2 SSDs

تقریباً هم‌زمان با SATAe، فرم فاکتور M.2 معرفی شد که در آن زمان هنوز تحت عنوان NGFF برای فاکتور فرم نسل بعدی بود. SSD های M.2 در قالب کارت پلاگین بسیار تخت و جمع‌وجور عرضه می‌شوند و بنابراین در دستگاه‌های تلفن همراه ترجیح داده می‌شوند.

درایو M.2 می‌تواند هر دو کانکتور SATA و PCIe و همچنین USB 3.0 را در خود جای دهد. این یا با پروتکل AHCI یا پروتکل Non-Volatile Memory Express (NVMe) کار می‌کند. SSD های M.2 که مبتنی بر PCIe هستند و از پروتکل NVMe استفاده می‌کنند تا چهار خط PCIe را پشتیبانی می‌کنند و درنتیجه سرعت انتقال داده بسیار بالاتری نسبت به 6 گیگابیت بر ثانیه SATA یا mSATA دارند.

به همین دلیل، M.2 نه‌تنها mSATA، بلکه SATAe را نسبتاً سریع پشت سر گذاشته است و اکنون در تمام اولترابوک های جدیدتر و نوت بوک های تخت استفاده می‌شود. در اصل، درایوهای M.2 (چه بااتصال SATA-III یا PCIe) می‌توانند در رایانه‌های شخصی رومیزی نیز ادغام شوند.

PCIe-SSDs

SSD های مبتنی بر فرم فاکتور PCIe از فناوری PCIe و پروتکل NVMe استفاده می‌کنند. درایوهای PCIe بزرگ‌تر از درایوهای M.2 هستند و تراشه‌های بیشتری را در هر کارت می‌دهند. درنتیجه، SSD های PCIe مخصوصاً برای دستگاه‌های بزرگ‌تر مانند دسکتاپ و سرورها جالب هستند، زیرا ظرفیت‌های بالاتری نیز ارائه می‌دهند.

به دلیل عملکرد فوق‌العاده بالا، رابط‌های PCIe حتی برای کارت‌های صدا و گرافیک نیز استفاده می‌شوند. بااین‌همه قدرت، البته باید اشاره کرد که PCIe-SSD گران‌ترین در بین تمامی مدل‌های ارائه‌شده است. به صورت کلی این نوع از اس اس دی به‌احتمال‌زیاد به گیمرها توصیه می‌شود.